8/10
หนังสะท้อนสังคมญี่ปุ่น การแกล้งเพื่อนที่โหดร้าย ไม่ใช่หนังรักโรแมนติก
คุณกำลังมองหาหนังรักโรแมนติก น่ารักฟรุ้งฟริ้งอยู่ใช่ไหม? จากกระแสของ your name สู่การเรียกร้องให้นำ รักไร้เสียง มาฉายเมืองไทย อาจจะเพราะกระแสหรือความประทับใจจาก your name ทำให้หลายคนคิดว่านี่เป็นหนังคล้ายๆกัน คนถึงได้เรียกร้องกันมามาก แต่เปล่าเลย นี่มันคนละแนวกับ your name อย่างสิ้นเชิง และนี่ไม่ใช่หนังรักโรแมนติกที่คุณกำลังหาอยู่แน่ๆ !!
เคยได้อ่านเรื่องย่อคร่าวๆเกี่ยวกับเรื่องนี้มาบ้างแล้ว เกี่ยวกับการที่อิชิดะ โชยะ ไปแกล้ง นิชิมิยะ โชโกะ ผู้พิการทางการได้ยิน จนเธอต้องย้ายโรงเรียนหนีไป ครั้งแรกที่อ่านก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พอได้ดูจริงๆ โหหหห นี่มันโคตรเลวเลยนี่หว่า การแกล้งกันแบบป่าเถื่อน โหดร้าย ทำร้ายจิตใจสุดๆ เห็นแล้วสงสารโชโกะเลย แต่ถึงโดนแกล้งยังไง เธอก็ยังยิ้มและยังอยากเป็นเพื่อนกับโชยะอยู่
หนังเรื่องนี้สะท้อนสังคมญี่ปุ่นอย่างมาก ที่มีการแกล้งเด็กที่ไม่เหมือนพวกเค้า ไม่ว่าจะเป็นผู้พิการแบบในหนัง หรือชีวิตจริงที่เป็นเด็กลูกครึ่งหรือต่างชาติ คนพวกนี้จะไม่ได้รับการยอมรับจากเด็กนักเรียนญี่ปุ่น จึงมีการกลั่นแกล้งกันแบบนี้เป็นประจำ แต่หลังจากได้ดูหนังเรื่องนี้แล้ว ทำให้รู้ว่าการแกล้งกันของเด็กญี่ปุ่นมันช่างโหดร้ายนัก
หลังจากที่แกล้งจนโชโกะต้องหนีไป โชยะ ถูกตราหน้าว่าเป็นคนผิดที่ทำให้โชโกะต้องย้ายโรงเรียน บาปที่ได้ก่อไว้จึงกลับมาหาโชยะแทน ทำให้เค้าเป็นเป้าการกลั่นแกล้งต่อ และกลายเป็นบุคคลไร้เพื่อน และปิดกั้นตัวเองในที่สุด จนกระทั่งตอนเรียนมัธยมปลายโชยะได้พบกับโชโกะอีกครั้ง ความรู้สึกผิดที่โชยะได้รับ ทำให้เค้าอยากจะขอโทษและพยายามชดเชยกับสิ่งที่เคยได้ทำไว้กับโชโกะอีกครั้ง
ตัวหนังเล่าถึงความสัมพันธ์ระหว่างโชยะและโชโกะเป็นหลัก โดยมีปมในอดีตเข้ามาเกี่ยวข้อง ตลอดทั้งเรื่องจะเป็นการแก้ปมปัญหาในใจ การชดเชยสิ่งที่เคยทำผิดพลาดในอดีต ที่ค่อยๆสร้างความสัมพันธ์ของทั้งคู่ให้เริ่มใกล้ชิดกันมากขึ้น แต่นี่ไม่ใช่ความรักโรแมนติกที่พระนางจีบกันมุ้งมิ้ง แต่มันเป็นความรักที่เกิดจากที่ทั้งคู่ผ่านความเจ็บปวดมาด้วยกัน ทำให้เข้าใจซึ่งกันและกันมากกว่าจะอารมณ์แบบมุ้งมิ้ง
ด้านภาพ ให้ความรู้สึกว่าเรื่องนี้ตัวละครหญิงน่ารักทุกคนเลย แต่ตัวละครชายมันดูไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ ส่วนมุขตลกพอมีบ้างประปรายแต่ไม่มาก ความสัมพันธ์ของตัวละครบางตัวแทบจะถูกตัดทิ้งอย่างสิ้นเชิง แค่พอมีนิดๆหน่อยๆ เพราะจะเน้นไปที่คู่พระนางแทน บางตัวถึงกับงงว่า ไปเป็นเพื่อนสนิทกันตอนไหน
ด้านโชโกะ ที่หูหนวก การแสดงออกต้องวาดออกมาด้วยท่าทาง และสีหน้า อีกทั้งเสียงพากษ์ ต้องพากษ์แบบคนหูหนวกพูดแบบไม่ชัด เพราะเธอได้ยินเสียงผ่านเครื่องช่วยฟัง ส่วนนี้ทำออกมาได้อารมณ์เหมือนคนหูหนวกจริงๆ เพราะไม่ได้ยินเลยไม่เกิดการเรียนรู้ด้านการพูด (แต่บอกตามตรงว่าฟังญี่ปุ่นที่เธอพูดไม่ออกเลย ฟังยากมากอ่านซับเอาอย่างเดียว)
สรุป หนังชีวิตสะท้อนสังคมเด็กนักเรียนญี่ปุ่น ที่กลั่นแกล้งกันอย่างรุนแรง โหดร้าย จนไปถึงปัญหาการฆ่าตัวตาย ไม่มีรักโรแมนติกซึ้งๆให้น้ำตาไหล แต่จะไหลเพราะสงสารที่โชโกะโดนแกล้งนี่แหละ ดราม่าเรื่องนี้หนักพอสมควร แต่ก็มีมุขตลกแทรกมาบ้างประปราย และมีมุมน่ารักๆของทั้งคู่บ้างนิดๆหน่อยๆทำให้ดูไม่ซีเรียสจนเกินไป ตัวละครมีพัฒนาการที่ดี รู้สึกผิดต่อสิ่งที่ตัวเองทำลงไปแล้วพร้อมจะแก้ไข ทำให้ดูน่าติดตามกับความสัมพันธ์ของคู่พระนางนี้